Krioterapia miejscowa
(ciekłym azotem o temp. –160°C do –180°C)
Krioterapia jest jedną z najstarszych metod fizykoterapii. Leczenie zimnem znane było już w średniowieczu, kiedy to wykorzystywano znieczulające właściwości lodu
Na czym polega działanie krioterapii miejscowej?
Krioterapia miejscowa wykazuje szerokie spektrum zastosowań. I właśnie między innymi z tego powodu cieszy się ogromną popularnością.
Zabiegi pozwalają na:
obniżenie temperatury tkanek organizmu,
nasilenie procesów przemiany materii,
zmniejszenie dolegliwości bólowych,
zahamowanie procesów zapalnych,
zmiany napięcia mięśni,
zapobiega lub ogranicza powstawanie krwiaków pourazowych,
zmniejsza obrzęki pourazowe i zapalne,
obniża temperaturę tkanek, która wzrosła w procesie zapalnym.
Są to efekty o działaniu miejscowym. Nie można więc oczekiwać ogólnoustrojowych efektów, wpływających np. na układ hormonalny czy odpornościowy.
Krioterapia miejscowa polega na wykonywaniu nawiewu schłodzonych gazów (najczęściej ciekłego azotu lub mieszaniny par ciekłego azotu i schłodzonego powietrza). Fizjoterapeuta wykonując okrężne ruchy, omiata mroźnym powietrzem obszary poddawane zabiegowi. Jednorazowy zabieg trwa najczęściej od kilkudziesięciu sekund do kilku minut.
Krioterapia miejscowa polecana jest pacjentom z:
ostrymi i przewlekłymi chorobami stawów i chrząstek stawowych,
stanami zapalnymi tkanek miękkich (np. zapaleniem ścięgien),
zespołem bólowym kręgosłupa,
stanami pourazowymi,
zmianami przeciążeniowymi narządu ruchu,
chorobami neurologicznymi (np. chorobą Parkinsona, zapaleniem rogów przednich rdzenia kręgowego, rozsianym zapaleniem mózgu).
W związku z tym, że krioterapia jest zabiegiem kontrolowanym trwa on tak krótko, że nie pozwala na uszkodzenia tkanek w wyniku zmrożenia.